ათი თვის წინ მე დავწერე „ოთხი ფაქტორი, რომელიც ზეგავლენას ახდენს მოძრაობაზე“ და დავასახელე სწრაფვა: როგორც პირველი მამოძრავებელი ფაქტორი. ამ კვირაში მე კიდევ ერთხელ ვიკვლევდი ნეემიას და მის ლიდერობას. პირველი თვისება, რომელიც მე დავინახე მის ლიდერობაში, გახლავთ ის, რომ მას ამოძრავებდა სწრაფვა.
როდესაც ნეემიამ შეიტყო ამბავი იუდეველების შესახებ, რომლებიც გადაურჩნენ ტყვეობას და დაბრუნდნენ იერუსალიმში, იმყოფებიან დიდ უბედურებასა და სირცხვილში იმის გამო, რა მდგომარეობაშიც ქალაქი იყო, დაიწყო გლოვა, თუმცა ამავე დროს იგი მგზნებარე სწრაფვით ლოცულობდა (3). ასევე სწრაფვით, მოვიდა გარკვეული სახის დარწმუნებულობა, რომ ამიერიდან მასზე იყო პასუხისმგებლობა. თუ იჩენ სწრაფვას რაიმეს მიმართ, მთლიანად უნდა იყო მისით გარემოცული, ვერ იჯდები და უყურებ, სხვები როგორ არიან მასში ჩართულნი. ნამდვილი სწრაფვა მიმიყვანს მე ქმედებამდე, და ეს უკვე კარგია.
ჩვენ ამ სწრაფვას ვხედავთ ინოვაციურ სულიერ ლიდერებში. სწრაფვამ მიიყვანა იესო ჯვართან. სწრაფვამ დააწერინა პავლეს:
ნეტავ მე თვითონ ვყოფილიყავი ქრისტესაგან მოკვეთილი ჩემი ძმების - ჩემი სისხლისა და ხორცის გამო, რომლებიც ისრაელიანები არიან.სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, პავლეს სურვილი ჰქონდა მსხვერპლად მიეძღვნა თავისი ხსნა, თუ ეს გადაარჩენდა მის ხალხს. იგივე სწრაფვა შეგვიძლია დავინახოთ ისეთ ადამიანებში, როგორიცაა ჯონ კნოქსი, რომელიც ლოცულობდა: „მომეცი შოტლანდია, სანამ მოვკვდები“.
რომაელთა 9:3-4ა
ამან ათქმევინა ქეთრინ ბუთს: „არასდროს!“, როდესაც ეკლესიის ლიდერებმა შეზღუდვები დააწესეს უილიამის მსახურებაზე. სწორედ ამის გამო განაცხადა უილიამმა თავის ბოლო ქადაგებაში: „ვიბრძოლებ ბოლომდე!“
ციური მანნა დღეისათვის:
მე მსურს მამოძრაოს ჩემმა სწრაფვამ იესოსთვის--------------------------------------------
(1) გორდონ მაკდონალდი: „შეუკვეთე შენი სამყარო“
(2) რიკ უორენი: „მიზანმიმართული ცხოვრება“ & „მიზანმიმართული ეკლესია“
(3) ნეემია 1:4
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar